Pagi ney saye bgn awl. Yalah, skg saye try na disiplinkan diri, bgn awl pagi sbb sampai bile saye na bgn lmbt je kan? Lepas adik2 pagi skolah, saye masuk bilik mami and papa. Saye tenung setiap ruang dlm bilik ne. Dan saye yakin tentang satu perkara. Setiap genap ruang tuh ade memori saye bersama parents saye. Saye duduk ats katil dorg. Ni tempat tidur dorg. Then saye nampak frame gmbar. Gambar tuh diambil time raye 2tahun dahulu. Lengkap 1family. Sy amik and sy tatap. Andai mereka pergi, tabahkah sy? Kuatkah sy? Mak bapak sy ta penah marah sy sesuke hati. Setiap anak2 dorg layan same adil. Sy sedar, sy byk kecewekan dorg. Dari dulu dorg ckp, saye ank harapan keluarga sbb dalam ramai2 adik beradik, saye andd fira nampak maju sket dlm pelajaran. Ibu kerap ckp "sara, belajar rajin rajin. Pecahkan ruyung dlm keluarga. Abg kau tu da mls blaja. Kau jgn ikut jejak langkah die". Dan ayah pulak sll ckp "Kita bukan senang sgt. Mmgla keadaan kita skrg selesa tp ayah start dr bwh. Dan ayh nak anak2 ayah pon start dr bawah". Tp remaja.. Apelah tau tentang sume tuh?
Kami adik beradik jarang bergaduh tapi kalau gaduh, mesti ade yg menangis. Tak sah lau tak nangis. Sy rapat dgn adik laki(Ammar). Mungkin sbb perbezaan umur yg tak jauh jd mudah untuk sy luahkan perasaan sy kat dy. Walaupun dy bukanlah pendengar yg baik. Tapi sy syg dia sbb dia suke bt lawak bodoh dia tuh. Sy jarang berpeluang utk bermanje dgn abg sulung sy sbb dy lebih suka dgn dunia dy sendiri. Tak Kisahla. Bukan ayat yg sesuai utk adik beradik. Sbb bile amalkan ayt dan sikap tuh, kite akan terase jauh dgn sibling kita sendiri.
Dulu, sy mmg org yg berjaya dlm pelajaran dan juga sukan. Tp sume tuh jatuh pd satu tahap dimana sy sentiasa memberontak demi keseronokan sendiri. Ya, Ibu dan Ayah sy bersetuju masukkan sy ke sekolah teknik di Gombak. Jauh dr mereka membuatkan sy sll pikir sy da besar. Memandangkan result sy cukup makan je, jd mereka yg uruskan segalanya. Mohon pertukaran, asrama. Tp borang, sy kene isi sendiri. Hari2 saye nangis, pikir pasal pertukaran sekolah tu. Time tu sy pikir kalau Ayah and Ibu tak tukarkan sekolah sy, sy akn jg gred belajar sy dgn cemerlang namun, mereka nekad dgn keputusan tuh. Sy bertukar sekolah. Sy kuat memberontak. Fly asrama, tak hadir sekolah, solat sy.. Tak payah ckpla. Tak pernah nk pegang sejadah lagi time tu. Selama 2tahun sy d sekolah tu, sy tak pernah ingat harapan Ibu Ayah sy. Tingkatan 4 adelah tahun paling tak ingin sy kenang. Time tu, sy fly ape sume. Ibu Ayah tak pernah tahu. Dorg masih menganggap sy ank yg baik dan taat.
Pelajaran sy? Tak payah tau lah. Mmg sgt terok! Dr 10subjek, mungkin 1kredit dan 2lulus? 7 lain masuk tong sampah! Ibu Ayah sy sering tanyer keputusan sy tp sy akn jwb "biase2 je ma. Nanti ok lah tu. Cikgu tu pot pet pot pet, blalala", dan sy akan terus burukkan cikgu yg sy benci. Sehinggalah pd hari pendaftaran sekolah utk sesi 2009. Time tu abg sy yg uruskan segalanya. Sy tak dapat asrama sbb kelakuan sy terok. Ibu Ayah saye mengerjakan haji time tu. Dr jauh Ibu sy kol utk tau perkembangan hari pendaftaran sy. Abg sy sengaja bercakap dgn kuat "Sara tak dapat asrama bu. Ney abg tga pegang rekod disiplin dy". Bayangkanlah ape perasaan Ibu sy time tu? Dan dia tak jadi bercakap dgn dia pdhal hari sebelum2 tu, dia kerap kol sy utk bertanya adik adik. Tindakan ibu membuatkan sy tahu, Ibu kecewa yg amat sgt terhadap sy. Sy membuat azam baru yg sy akan belajar demi Ibu Ayah sy.
2009 tahun baru, sy bersama My, Belong, Qilla dan Safar(rakan berponteng time form4) belajar sedikit demi sedikit. Tambahan pulak, classmate sy yg lain tak pernah kedekut ilmu. Kami belajar walau kadang tuh terselit jugak rase malas tu. Sebelum SPM, Ayah dan rakannya membuat travel ke Thailand: hanya drive kereta ke Thailand. Ibu dan Ayah boleh tinggalkan aku kalau dorg nak. Yelah, memandangkan aku yg nak SPM tak lama lg kan? Tp Ibu Ayah bwk jugak. Dorang kate supaye aku boleh hepi2 before SPM dan harap2 result aku HEPI jugak. Tupp Tupp Tupp.. Mase hari SPM pon aku boleh fly asrama. Anak jenis ape aku ni? Time tu alasan aku fly sbb nak spend mase betol2 before abes skolah neh. Tapi tu lah, bile ank da buat salah belakang mak bapak.. Memang tak dapat restu kan?Itu yg aku dapat bile hari result keluar. Ibu tak habis2 kol utk tahu result aku. Ayah pulak da mesej utk tahu. Ape yg aku dpt cume nangis kt bahu BF(skg XBF) aku. Dia just boleh ckp tade luck. Time tu aku da pikr betape gelap mase depan aku. Berbekalkan 6kredit, 4gagal. Kemane aku harus melangkah? Pelajar skg sume tough je result dorg. Aku cume berdoa ke mane tuhan akan suluhkan jalan utk aku. Lame Ibu tak bercakap dgn aku sbb kecewa dgn result Anak Harapan ni.
Skg sume da kembali normal. Tp tahu je lah. Dengan keadaan aku yg tak belajar dimana mana skg neh, dan tade mase depan terjamin.. Sume nyer aku berharap dgn kuase tuhan. Harapan aku BESAR utk masuk ke universiti tak kire panggilan ke berapa. Aku hanya ingin segulung ijazah utk dihadiahkan kepada Ibu Ayah , aku ingin jd contoh kepada adik adik. Doaku, agar tuhan sentiasa dengar doa2 aku setiap hari. Alhamdulillah, aku sedang perbaiki solat aku. Terima kasih Ibu Ayah yg sll bg support kat aku and Thanks to dear siblinggs sbb sll ceriakan hari aku. Apelah yg aku harap dr adik adik aku yg masih kecik? HAHA
Bayangkan kalau Ibu Ayah pergi ketika aku blajar jauh? Sbb ibu ckp, sejauh mane pon ank2 ibu blajar nanti.. Bila ibu meninggal, jgn lambatkan pengurusan jenazah ibu. Aku mengerti. Sebab kami penah terbace: lagi lambat jenazah diuruskan, lg terseksa si arwah. Aku berdoa supaye aku dpt blaja dekat2 je. Supaya bila Ibu Ayah pergi, aku dpt uruskan dorg, aku dpt beri bekalan dgn membace Yassin utk mereka. Love Muhaidin bin Mokhsin andd Enon binti Liwon. Aku tatau pekene dgn aku hari neh. Rase cam da dekat dgn ajal. Takot! Dosa aku byk sgt;(
mood: Ibu Ayah
music: Someone's Watching Over Me by Hilary Duff
